Sandra van Kolfschoten
VERHALEN
Mijn naam is Sandra van Kolfschoten. Ik woon in Oosterbeek met mijn dochter Alex en onze twee teckels Vesper en Charlie. Ik hou van auto’s en spaar nog steeds voor een Ford Mustang.
Van oorsprong ben ik onderwijskundige en daar heb ik onderwijskunst van gemaakt. Ik werk het liefst op de plekken waarvan mensen zeggen dat het er uitzichtloos is en waar weinig tot geen motivatie is om dingen te doen. De jongeren die op die plekken verblijven, hebben daar zelf meestal niet zo veel te vertellen. In mijn onderwijs (producties) werk ik met schrijvers dichters, artiesten, filmmakers en kunstenaars. Mensen die (soms) van zichzelf dachten dat ze niks kunnen en school als weinig positief ervaren. Samen maken wij de OnderwijsKunst die we inspirerend vinden. En geven zo organisaties een stem van hun eigen doelgroep die ze zelf niet (meer) horen.
In mijn organisatieadvieswerk zorg ik ervoor dat jongeren zelf partner zijn. Ik wil dat organisaties binnen de muren tot het uiterste gaan om jongeren het onderwijs te bieden dat ze verdienen. Ik hou er niet van wanneer mensen doen alsof sommige plekken er alleen zijn voor andermans kinderen. We moeten met elkaar het besef delen dat we als samenleving en gemeenschap verantwoordelijk zijn voor alle kinderen. Dat andermans kinderen dus onze kinderen zijn. En dat we iedereen het mooiste gunnen. Juist op de plekken die het lelijkst zijn. Vooral omdat niet de jongeren maar onze samenleving en haar systemen er mede voor zorg dragen dat mensen op deze plekken terecht zijn gekomen.
“We moeten met elkaar het besef delen dat we als samenleving en gemeenschap verantwoordelijk zijn voor alle kinderen. Dat andermans kinderen dus onze kinderen zijn.’’
Ik wil dat er in gesloten settings meer mogelijkheden en mensen zijn die je helpen je Skills leren in te zetten voor ‘het goede’. Dit betekent niet dat er geen plek is voor shit en lelijkheid, Dat kan juist je drive zijn. Je kunt het gebruiken om een nieuwe laag in jezelf aan te zetten. Als mens ben je een kluwen van verhalen. Ieder van ons heeft delen in zichzelf die het (dag)licht moeilijk kunnen verdragen. Heel is inclusief kapot. De kunst is om de aandacht te verdelen.
Ik hou van kunst maken, van schrijven, van produceren. Om in omgevingen met Verschilmakers te mogen zijn. Mensen die een groter iets voor ogen hebben dan zichzelf alleen en daarbij heel erg zichzelf zijn. Bij de Stichting Herstel en Terugkeer zijn veel van de mensen. Het is heel fijn er deel van uit te maken.
Links: